vrijdag 28 januari 2011

Wit...


Dag Pap,

In je hoofd had je de dingen een plaats gegeven en vanaf nu is de weg vooruit…  Tijd om ook dat bouwafval zijn plaats te geven: het containerpark…  Maar in plaats van het containerpark, vertrok je onverwachts naar de Hemel.  Wie had dat nu kunnen denken ?  Ik alleszins niet.    En kun je me daar horen, in de hemel ?  Kun je deze blog lezen ?  Is daar wel internet of is dat daar niet nodig ?  Bestaat de Hemel wel ?  Jij kunt het weten, want jij bent er geweest…  Maar goed, alle gekheid op een stokje: vandaag is het twee jaar geleden, wat gaat de tijd toch snel, maar we zijn je niet vergeten, Pap…  Je foto staat nog steeds op onze receptiebalie, naast je doodsbrief, maar die ga ik nu wel stilaan klasseren.   De urne met je as staat nog steeds in mijn bureau en je gouden halsketting hangt er nog steeds over…  Inez vond dit in het begin griezelig, maar ze is het intussen al gewoon, denk ik…   Je zult er toch niet uitkomen hé, of wel ?  We praten nog geregeld over jou, ook met de kinderen, … 

En de storm ?  Die is gaan liggen…  en nu is de tijd gekomen om de ravage op te meten en het puin te ruimen…  en weg te brengen naar het containerpark…  terug dat containerpark… 

En wat met het verhaal ?  Denk je dat er mensen zijn die iets zouden hebben aan het verhaal ?  Denk je dat het mogelijk is om het verhaal te brengen op een waardevolle manier, met respect voor de waarheid en niets dan de waarheid ?  Ongetwijfeld heb je al wat contacten gelegd met de grote jongens hierboven…  Kun je hen eens vragen om een extra oogje in het zeil te houden…  Wit is wit en zwart is zwart, dat kan toch niet moeilijk zijn hé ?  Ik hou je wel op de hoogte !
 



17 opmerkingen:

Anoniem zei

Onze innige deelneming aan familie , de vele vrienden , kennissen...

Marc...een boek vol mooie herrinneringen.

Ann

andrea zei

mooie herinnering aan een buitengewoon mens
langzaam dringt het door:dat wij hem zullen moeten missen;
en ook:
zijn wilskracht en doorzettingsvermogen
zijn levenslust
zijn optimisme en goede luim

patricia zei

Mijn lieve schoone broere wat zal ik je missen.Je was alles voor mijn zus,haar man,haar vriend.Alles deden jullie samen,lachen en huilen,er is veel gebeurd maar we moeten aan de leuke dingen denken.Je zal een groote leegte nalaten,maar die zullen we vullen met goede herinneringen.Je schoonzus Patricia

Valere zei

innige deelneming aan de familie

vanwege VJB motors

Roosen Valère

Mieke zei

Nonkel Mark :
Zijn gezicht is 1 grote glimlach, zelfs zijn ogen zijn glimlach.
Dat neem ik mee van hem
en ook de les :
gooi je armen open voor het leven en geniet, geniet, geniet
en wil steeds opnieuw beginnen
en glimlach

Mieke

Anoniem zei

We zullen je stralende glimlach missen Marc, je menselijke warmte, je gulheid, je levenswijsheid.
Je genoot intens van het leven maar was pas echt gelukkig als je gezellig samen kon zijn met familie en vrienden. Dat is wat werkelijk telt zei je dan.
Nu pas beseffen we dat tenvolle nu je enkel nog in gedachten bij ons bent....

Filip & Isabelle Zaman - Van Kruyssen zei

De dood is iets onomkeerbaars,
een keuze die je neemt,
of iets dat je overkomt,
maar je kunt het niet meer veranderen,
dood is dood zeggen ze,
ik geloof dat niet,
je blijft altijd leven,
ergens ben je daar nog,
je zult niet plots verdwijnen,
je zult er zijn in de herinneringen van andere,
in hun harten en gedachtes,
je zult nooit vergeten worden,
ergens ben je daar boven,
je kijkt neer op de levende mensen,
je gaat niet dood,
nee dood gaan,
dat bestaat gewoon niet!


onze innige deelneming bij het plotse overlijden van jullie lieve echtgenoot, papa, opa

Filip & Isabelle

Anoniem zei

Innige deelneming aan het hele gezin ...


Mr Green.

Anoniem zei

bonjour jeaninne
Le malheur qui vient de bouleverser votre famille nous a profondément émus et nous nous associons pleinement à votre peine.
En ces tristes circonstances, toutes nos pensées vous accompagnent.
Mark est mon meilleur ami,je l oublierai jamais ainsi que toute ma famille.Nous ne trouvons pas les mots pour dire notre immense chagrin, pourtant, nous tenons à vous témoigner notre amitie.
Kahdija et moi nous aimerons être près de toi pour partager ta peine et t’apporter tout notre réconfort dans cette cruelle épreuve.
tu sais bien notre chere amie Jeaninne que Mark est instale´ dans notre coeur et il restera pour toujours.
vous etes nos meilleurs amis au monde et on vous aimes beaucoup beaucoup.
on t’embrasse affectueusement.
with love Khadija,Aissam,youness,mama and Abdessalam.

lucile en marc zei

enkele mijmeringen bij het onverwacht heengaan van een goede vriend…

woensdag 26 januari 2011, ongelooflijk, maar helaas waar
onze goede vriend en buurman Marc
hij is er niet meer, wat een leegte nu
ons verstand staat gewoon stil
er zijn geen woorden voor
maar toch een poging :
hij was een man van goud
zijn gouden handen hebben wonderen verricht
wat een werklust, vakmanschap, inzicht en kunde
en dit op velerlei domeinen
en zijn hart steeds op de juiste plaats
altijd behulpzaam voor zijn omgeving
en tevens de vriendelijkheid zelve
steeds met de brede glimlach en goed geluimd
al wie hem heeft gekend
had het gevoel hem steeds gekend te hebben
geen grote woorden, maar daden
kortom een lieve creatieve sociale man
een aangename levensgenieter
met oog voor elk klein detail
zowel op materieel als menselijk vlak
en die zich overal thuis voelde
zowel te land als te water
hij koesterde zijn familie en vrienden
hij zal eeuwig blijven leven
zeker in onze harten en gedachten
maar ook in al zijn mooie creaties
we zullen hem veel missen…
beste jeannine en familie,
onze innige deelneming en veel sterkte.

Lucile en Marc van nr 17.

Anoniem zei

Wat voor verschrikkelijk nieuws kregen wij gisteren te horen. Mark is er niet meer.
Wij waren allemaal met ongeloof geslagen, dat kon niet.... Mark van de zee , de man met een gouden hart, de man bij wie voor iedereen zijn deur open stond, .... is er niet meer , dat kan niet, dat mag niet

Woorden van troost zijn nu voor jou peannuts, maar toch willen wij je laten weten dat wij enorm aan je denken in deze moeilijke periode van ongeloof, leegte en immens verdriet.

Veel te vroeg is hij moeten gaan, maar je mag er van op aan dat al zijn vrienden hem een speciaal plaatsje in hun hart zullen geven. Wij zullen Mark ook nooit vergeten, de man met steeds een glimlach op zijn gezicht, altijd goed gezind, altijd oprecht met zijn hart op zijn tong, we zullen hem missen als we naar 't zeetje komen, en hij op zijn balkon staat en zegt: " hey je komt straks toch eens binnen voor een aperitiefje! "

Oma en opa konden het ook niet geloven, ze zijn een goede en 'echte ' vriend verloren, iemand waar ze de laatste jaren een mooie tijd hebben meegemaakt, iemand die ze 100% vertrouwde en waar ze een mooie vriendschapsband mee hadden, en dat natuurlijk ook dankzij jou, want jij bent ook een fantastische vrouw.

Jullie waren een koppel uit de duizend, er zal een moeilijke periode voor jou aan breken, want hoe jij steeds vol lof over uwe Mark sprak, was gewoon wondermooi, je zag hem immens graag en dat konden wij ook aan jou zien. De liefde was wederzijds, want hij zag zijn Jeanine ook super graag, en daarom is dit verlies nog zo groot.

Jeanine als we iets voor jou kunnen betekenen laat het ons weten, onze deur zal altijd voor jou open staan

Nog veel sterkte en weet dat Mark ook bij ons een speciaal plaatsje in ons hart krijgt en we hem steeds zullen blijven herinneren als een goedlachse, steeds opgewekte, vrolijke man, met een gouden karakter. We zullen hem missen!!!

We denken veel aan jou

Monika, Ronny, Anke en Maaike

Werner Van Handenhoven zei

Oprechte innige deelneming van mij en mijn gezin bij dit groot verlies. Koester de mooie herinneringen en put er kracht uit.

Ik zal Marc's goedheid nooit vergeten. Zoals ik vroeger elke vrijdagavond een auto van zijn garage mocht lenen omdat ik zelf nog geen auto had...

Altijd stond Marc klaar om te delen. Hij was een prachtig man.

Heel genegen,
Werner Van Handenhoven & fam.

Tom en Leny zei

Lieve Jeaninne en familie,
Marc, een gastvrije,gulle en altijd goed gemutste vriend.
Heel bijzonder, altijd heel gewoon.
Eigenlijk een héél bijzondere man.
Jeaninne, we hopen dat je steun vindt in herinneringen, van je vrienden en familie, en dat zij je enige troost kunnen bieden.
Onze innige deelneming en héél véél sterkte!!
liefst Tom en Leny, Maaseik

Lieve Pauwels (zus van Pol) zei

Het zo plotse verlies van een dierbare brengt ons veel verdriet en pijn...
Op zo'n moment is het belangrijk dat er mensen voor je zijn !

Troost zit in de kleine dingen...een schouderklopje, een lieve lach, het spontaan delen van dierbare herinneringen, een warme groet op een moeilijke dag...

De pijn van dit grote verlies zal het niet wegnemen...maar hopelijk helpt het op termijn vertrouwen in de toekomst terug te winnen...waar voorzichtig weer wat kleur màg zijn...

Héél véél sterkte,
Lieve & Ines.

Guy en Grace zei

Dag Marc,

Jeannne zei gisteren nog, "heb je al eens naar de blog gekeken?" . Neen .... we kunnen het nog steeds niet geloven.
Je spontaniteit, levenslust, doorzettingsvermogen, je spontane lach, je hulpvaardigheid, je zorg voor Jeaninne, de kinderen en de kleinkinderen.
Dat was jij, men moest je nemen zoals je was ... een toffe man. Het ga je goed, waar je ook bent..
en wees gerust we helpen Jeaninne waar we kunnen.

Rust nu maar, Guy en Grace

Anoniem zei

Dag Mark,
Eerst en vooral zou ik jou en jeannine willen bedanken.jullie weten dit wrschlk niet omdat ik dit nog nooit eerder zei, maar jullie hebben er mede vr gezorgd dat ik een zorgeloze kindertyd en jeugd heb gekend.
Ik herinner me nog de eerste keer dat ik jullie zag,by ons thuis,ons mama maakte Congolees eten vr vrienden.ik was zo onder de indruk van de sympathie die je uitstraalde,en natuurlijk vond ik het super leuk dat je zoveel aandacht aan my gaf.

Een hele avond lang hebben jullie zich met my en al men vragen en mopjes bezig gehouden,en nam ik al jullie tyd in beslag zodat er niet veel ruimte meer was om met de andere gasten kennis te maken.
Die avond vertelde je dat jullie jaarlijks een uitstap maakten met het personeel,Die zou de week nadien plaatsvinden.

Jij en jeannine stelde me voor of ik mee wou,ik moest geen 2x nadenken,tuurlijk wou ik dat! Men ouders verschoten want nooit zou ik zomaar met mensen een paar dagen weggaan,ik had altijd direct heimwee.

Die avond was het begin voor mij van een nieuwe weg in men leven,eentje met Mark en jeannine.dat was vr my een begrip,overal waar ik kwam sprak ik over Mark en jeannine.myn 2 helden,myn 2beste vrienden,men 2de ouders.

Snel kwam ik byna ieder weekend slapen, dat was men wekelijks hoogtepunt want naar school ging ik helemaal niet graag,en op zondag namen we telkens opnieuw afscheid met pijn in het hart zelfs vr de hond Charlotte was het afscheid altijd zwaar.op de duur was jullie huis in de Passtraat men 2e thuis,een koekenkast vol met men lievelingskoeken,gezelschapsspelletjes,Charlotte by my in de zetel en meer moest da nie zyn.

Op een geg moment vroeg ik aan jill of ze een keertje mee wou want ik had haar al zoveel over jullie verteld dat ze jullie absoluut ook een keertje wilde zien.en jullie omarmden haar net als my met al jullie liefde.

Jo vond het ook altyd leuk als wij er waren want dan kon hy ons plagen als we langskwamen in de garage.
De oude kamer van Jo werd van my. We mochten ze van jullie volhangen met al onze joepie posters v onze favoriete acteurs en popgroepen.en heel de kamer lag vol barbies die ook hun vast plaatsje kregen in de kamer.

Soms vroeg men mama of jill haar mama: zeg mss willen Mark en jeannine dit weekend wle eens op hun gemak zitten.

Ma als ik dan belde zei Mark altijd ma nee natuurlijk niet,de kindjes zijn onze ontspanning en jeannine kykt er ook altyd naar uit.
jill en ik hebben door jullie zoveel leuke momenten beleefd en we hebben zoveel van jullie geleerd.

Mark leerde ons byv al met de scooter ryden op ons 13e,hy,dat het in mijn geval dan,lelijk is om koppig te doen als je verliest by het spelen v een gezelschapsspel,

Toen jullie besloten een app aan zee te huren was ik ondertss een tiener. Omdat dit verder van huis was kon ik niet ieder weekend meer mee komen.
Toen ik 17 werd wou ik absoluut de hele zomer bij jullie blijven en dus zei Mark doe dan hier een vakantiejob,zo gezegd zo gedaan en door jullie leerde ik Ann en Rudy kennen en hun dochter, nu 1 van men beste vriendinnen Emilie.

Ondertss waren er ook 2 andere vriendinnen die op regelmatige basis mee op weekend kwamen bij jullie. Ik herinner me als gisteren dat we dan telkens allen samen iets gingen eten en dat Mark dan altijd zei tegen gelijk wie, en wat vind je van men dochters!?

jullie zagen ons allebei doodgraag en bij Jeannine konden we onze meisjeszorgen en verhaaltjes van op school altijd kwijt!

ik kan nog uren en uren vertellen, maar ik denk dat iedereen wel weet hoe een fantastisch persoon jij bent, en hoe een leuk koppel jij en Jeannine altijd geweest zijn.

Mark in mijn leven is er maar 1 iemand zoals jij geweest, ik ken niemand die altijd zo behulpzaam was voor gelijk wie en zo vriendelijk. dank u voor alles wat je voor mij en men vriendinnen gedaan hebt, dank u dat wij je mogen kennen hebben, en je moet niet ongerust zijn, we zullen jeannine met zen allen opvangen. verover iedereen daarboven met je natuurlijke charme. Mark of petit papa we houden van je!!

Anoniem zei

Marc,
Boten vergaan, onze vriendschap zal altijd blijven bestaan.
Spijtig dat we er in Blankenberge en Knokke zo dicht bij elkaar, zo weinig met gedaan hebben en vooral dat we pas drie maand na Uw heengaan hiervan kennis hebben gekregen. Om het in paarden termen uit te drukken: Hoe beter ik de mensen ken , hoe liever ik de paarden zie.
Het ga je goed......